اثر۸ هفته تمرین استقامتی بر بیان ژن نسفاتین و غلظت آن در کبد موش های صحرایی نر

مقدمه: نسفاتین-1 پروتئین ضد اشتهای جدیدی است که از ژن نوکلئوبایندین-2 مشتق، در بافت چربی بیان و در پلاسما ظاهر می­گردد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی بر بیان ژن نسفاتین و غلظت آن در کبد موش های صحرایی نر بود. مواد و روش ها: 11 سر موش صحرایی نر به­طور تصادفی به ۲ گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین با شدت 20 متر در دقیقه (معادل 55-50% vo2 max)، به­ مدت ۶۰ دقیقه، ۵ روز در هفته و در مجموع 8 هفته روی نوار گردان تمرین کردند. حیوانات، 72 ساعت پس از آخرین جلسه­­ی تمرین بیهوش، و تکه ای از کبد آن ها برای تعیین بیان ژن، غلظت نسفاتین-1 و گلیکوژن به روش هایrt-pcr ، الایزا و رنگ سنجی برداشته شد. یافته ها: این پژوهش نشان داد، تمرین استقامتی موجب افزایش بیان و غلظت نسفاتین-1 شد، اگرچه این تغییر نسبت به گروه کنترل معنی­دار نبود. غلظت گلیکوژن استراحتی کبد نیز در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معنی­داری افزایش یافت. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش برای نخستین بار نشان داد که نسفاتین-1، اول در کبد بیان می­شود و دوم در پاسخ به تمرین استقامتی افزایش می­یابد. تغییرات غیرمعنی­دار نسفاتین-1 به احتمال زیاد از نقش آن در تنظیم انرژی حکایت دارد. به نظر می­رسد بهبود نسبی شرایط انرژی کبد بر افزایش بیان ژن نسفاتین اثرگذار باشد. این در حالی است که atp به عنوان نمایانگر شارژ انرژی کبد در گروه تمرین، پایین­تر از گروه کنترل بود.